hmm, simdiden portakallarin kokusunu aliyorum:)

Bugun okul bahar tatiline giriyor. 15 dk sonra ekonomi testim var. Yani son dakikaya kadar sabrimizi deniyorlar sanki:) neyse 1 saat kadar sonra ozgurum:D

Saat 5 gibi de yurttan cikisimi alip, Floridaya dogru yola cikacagiz. Mounia (Fas) ve Hend (Misir) ile birlikte gidiyoruz. 10 saat surecek bir yolculuk olacak tahmini:) araba kiraliyoruz. Kizlarin Orlandoya giden arkadaslari minibus kiralamislar, onlara dahil olduk. Eh ne yaparsiniz, ogrenci hali, ucak kimmm, biz kim:P:))) fena da olmaz hani, hem daha eglenceli, hem de yol anilarimiz olur en azindan:D

Cumartesi gunune kadar orada kalmayi planliyoruz, otelde rezervasyonumuzu yaptirdik. Belki Orlando'ya kadar gitmisken biraz daha guneye iner, Miami'de Sibel Cani ziyaret ederim:D

Bu degisiklik bana iyi gelecek ins:) valizimi hazirlarken bile mutlu oldum:D size bol bol foto gonderirim sonra.

:)Portakal diyari oldugu icin portakal da getirmek isterdim ama size gelene kadar siz onu portakal suyu niyetine icersiniz malum:)

biraz ordan biraz burdan, biraz benden...

Buraya geleli neredeyse 3 ay olacak. Allaha sukur bir sikintim yok...yok da:) bir seyler yine de eksik..Cok insan taniyorum Amerika'ya gelip, cok seven, burada kalmayi dusunen. Yurtdisina cikmayi, farkli ulkeler gormeyi oldum olasi istemisimdir, ama uzun sureli yasamayi hic dusunmedim. Buraya gelmeden once acaba diyordum kendi kendime, oraya gidince fikrim degisir mi, kalmayi ister miyim. :) Simdi bakiyorum da-- fikrim degismedigi icin mutluyum:)

Insan uzakta olunca bir seyler degisiyor. Mesela daha cok kadir kiymetini biliyorsunuz sahip olduklarinizin, bir de daha cok kendinizi dinliyorsunuz. Uzakta olmanin yan etkisiymis meger dusunme katsayinizin artmasi. Ne mi dusunuyorsunuz, her seyi:) belki dusunmemeniz gerektigi kadar. Ama su aninizdan daha cok gecmisi ve gelecegi, dedim ya, size aslinda pek de yarari olmayacak seyleri. Bu da uzerinize garip bir sukut perdesi ortuyor. Daha bir agirbasli oluyorsunuz, daha az kahkaha ile guluyorsunuz, daha bir simartilmak istiyorsunuz, belki hissetmediginiz kadar cok sevilmek istiyorsunuz. Bunun melankoli ya da depresyonla da ilgisi yok (merak etme annecim:P) sadece oylesine iste..

Bu satirlarimi okuyunca mutsuz oldugumu dusunmeyin sakin ama:) Kesinlikle mutsuz degilim, sadece eskisi kadar mutlu degilim o kadar. Bunun Amerika ile de alakasi yok aslinda, dunyanin en guzel yerine de gitsem boyle hissedecektim muhtemelen. Cunku ben Amerika'yi degil, aslinda, gecici oldugunu bildiginiz kalabaliklar icinde yalniz olmayi sevmedim. Ben uzakta olmayi degil ama yakinda olamamayi sevmedim. Ben zamanin gecmesini degil de, onu birlikte gecirememeyi sevmedim.

:) Burasinin benim gunlugum oldugunu soylemistim, her hissettigimi yazamazsam adi gunluk olmaz degil mi?:) Kendinize iyi bakin, ve yazdiklarimi da dert etmeyin sakin, yarin bambaska duygularla karsiniza cikabilirim cunku:)

selamlar, vildan

18 Mart Canakkale Sehidlerine..

...
Asim'in nesli...diyordum ya...nesilmis gerçek:
Iste çignetmedi nâmusunu, çignetmiyecek.
Sühedâ gövdesi, bir baksana, daglar, taslar...
O, rükû olmasa, dünyâda egilmez baþlar,
Vurulmus tertemiz alnindan, uzanmis yatiyor,
Bir hilâl ugruna, yâ Rab, ne günesler batiyor!
Ey, bu topraklar için topraga düsmüs asker!
Gökten ecdâd inerek öpse o pâk alný deger.
Ne büyüksün ki kanin kurtariyor tevhidi...
Bedr'in arslanlari ancak, bu kadar sanli idi.
Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsin?
'Gömelim gel seni tarihe' desem, sigmazsin.
Herc ü merc ettigin edvâra da yetmez o kitâb...
Seni ancak ebediyyetler eder istiâb.
...
M.Akif ERSOY

Akademik: "Lord Of The Flies" by William Golding

*Aşağıda kaleme aldığım kitap eleştirisi okuduğum roman ingilizce olduğu ve bu nedenle alıntıların da ingilizce olması nedeniyle ingilizce yazılmıştır. (avam tabirle:) yabancı dil hayranlığı ya da şovenistlikten değil yani :P) Sözün özü alıntıları Türkçeye çevirmeye üşendiğimden:P İnş. daha az üşengeç bir anımda tercümesi olmasa da kısa bir Türkçe kritiğine de sayfama ekleyeceğim.

***

…but for Wickedness and Savagery

William Golding writes his first novel and masterpiece "Lord of the Flies" in 1954. Therefore, one would not be surprised to detect the influence of WWII on this work of Golding, like most of the post-war works written during these years. Golding, himself, affirms this influence in his own words:

If you had met me before World War II, you would have found me to have been an idealist with a simple and naive belief which many other people of my generation shared, especially in Europe. This naive belief was that man was perfectible. We thought all you had to do was to remove certain inequities and provide practical sociological solutions, and man would have a perfect paradise on earth. From World War II we learned something. The war was unlike any other fought in Europe. It taught us not fighting, politics or the follies of nationalism, but about the given nature of man (Golding, 246).

"Lord of the Flies" epitomizes the shattering of perfectible norms regarding both human, social and universal ideals. The work symbollically reveals the darkness in the supposed-light, the evil in the supposedly-innocent, the savage in the supposedly-civilized, the irrational in the supposedly-rational, and the lie in the supposedly-real, just like Ralph -the hero of the book- "[weeps] for the end of innocence, the darkness of man's heart, and the fall through the air of the true, wise friend" (Golding, 242).

Golding in his masterpiece, skillfully, drags his readers into this hallow pit of understanding through the adventures of a number of boys after they become shipwrecked following an unknown accident, the details of which are (voluntarily?) kept from the reader. From this accident, only children survive and they open their eyes on an island where there are no grown-ups, to a world where there are no rules, laws or social norms. However, it will not be long before they begin to set up their own rules, to regulate their new society. Having brought up as social beings, as members of rules-regulated communities, they quickly adapt the macrocosm of the grown-up world to create their microcosm of the boys' world.

Ralph finds a shell – a conch as Piggy names it- and now they have a symbol for their microcosm. It is a way of calling a meeting where whoever holds the conch has the right to speak while others are to listen and therefore where everyone has an equal right of speaking his mind up. We may confidently conclude then that the conch is an instrument of democracy; and metaphorically it is Ralph who finds it and who can be regarded as the symbol and voice of democracy in the book. Ralph finds it but Piggy names it, and explains the way it can be used. It is Piggy –the Wisdom- who to the end accompanies and stays loyal to Ralph –the Democracy.

With its new residents having the social tendency to putting things within frames, to regulating with rules and laws, the island quickly transforms into a proper rule-regulated society with a chief who is elected to come to power. The boys elect Ralph as their chief, because he is strong and because he holds the conch –the tool of democracy. So the island begins to be ruled by Ralph in a fairly just manner, with his continual reminding that in order for them to be rescued (from that savagery) they need to have a fire –which in fact symbolizes civilization, and things are quite good at the beginning. However, as the story evolves, Golding gradually and implicitly asks the reader to question if things can go that well forever, to question whether human nature is intrinsically apt to social regulation or not..

All through the novel, Golding answers this question that it is definitely not. Human nature, he implies, has two faces, the real which is hidden and only shows up upon the first opportunity arises, and the artificial which is visible and is replaced immediately again upon it can find a way to do so. In his artificial or visible self, human is social, democratic, emphatic; in his real or hidden self he is savage, dictator and selfish. The greed for power shapes his real self. This hypothesis is embodied in the novel through oen of the little boys on the island, Henry, who “[becomes] absorbed beyond mere happiness as he [feels] himself exercising control over living things. He [talks] to them, urging them, ordering them. Driven back by the tide, his footprints [become] bays in which they [are] trapped and [give] him the illusion of mastery” (69). It is indeed the illusion of mastery, as man childishly believes that he can whatsoever rule the universe when he himself is within that universe, revolving with it, and being nothing without it. Be it an illusion, it nevertheless prepares the opportunity for man to reveal his real self, as Jack, in Golding’s novel, makes use of this opportunity without delay.

However, it is not always that easy for man to get rid of his social shell to come up with the crude reality inside. Being childish and cowardly to scream this reality to the universe, he desperately seeks for a kind of layer –a protection, to be able to “face” the universe or society. Jack is a rebel on the island, he is courageous enough to contradict democracy in a struggle to free his real self, but cowardly enough not to face it in the outfit of the social world. He takes off his clothes, walking around like a savage with paints on his face, which makes him difficult to be recognized. This savage “outfit” and the paint that he wears on his face is his mask –as Golding writes, “the mask was a thing on its own, behind which Jack hid, liberated from shame and self-consciousness” (72).

In his novel, Golding portrays that without social norms to abide by and beliefs to stick to in order to separate what is wrong from what is right, man becomes savage-like, using savage more in the sense of driven by instincts and not mind, more than being civilized. All through the novel, the reader discovers -and to his/her horror, as well, that the further sense is driven from man, the wicked he becomes in a surprisingly quick pace, and the more he regards the sense as “the other” forgetting or ignoring his own otherness. Upon coming across such otherness other than their actual otherness, the boys could think nothing else but either to transform that unwanted otherness to their own or…to destroy that otherness, as it is coldly embodied in the motto of the savages which they shout aloud on their hunts: “Kill the beast! Cut his throat! Spill his blood!” On the island, the newly-transformed “savages” recognize that otherness more in Piggy –who symbolizes sense, and who can never be assimilated into their own savageness, and who can never be let to survive, either, since the savages with their newly-revealed selves cannot bear to face the social and mannerly self which reminds them the darkness of their souls. Therefore in order to forget that self and to exercise their savagery and the illusion of mastery forever, it will not be long before that the otherness in Piggy is destroyed:

The rock struck Piggy a glancing blow from chin to knee; the conch exploded into a thousand white fragments and ceased to exist (216).

This is the death of Piggy –the Wisdom, together with the death of the conch. Now without wisdom and the tool of democracy, how could Democracy on its own survive among anarchy? Sure of all, anarchy would wnat to destroy all which lies outside of their systemless system. The other boy that the savage group cannot assimilate other than Piggy is Ralph who –symbolizing democracy supported by Wisdom up to now, is also sensible enough not to hide behind the wild mask of anarchy, as he himself is well aware, “lying there in the darkness, he knew he was an outcast. ‘Cos I had some sense’”, says Ralph.

Confronting murder, blood, savagery under the loud shouts “Kill the beast! Cut his throat! Spill his blood!” of the children, the reader cannot help but feel the irritation and the desire not to believe upon witnessing such Wickedness in Innocence. And this is exactly what Golding wants us to feel, just like what he must have felt upon his witnessing the wicked face of the war. Golding painfully waking up from his dream of man’s perfectibility, weeps for the end of the innocence and the fall of Wisdom, just like Ralph at the very end of the novel, who "[weeps] for the end of innocence, the darkness of man's heart, and the fall through the air of the true, wise friend" (Golding, 242).

Then what happens at the end of the novel? To the readers’ comfort (Golding grants at least this single relief to his poor Readers, who have been shocked with murders and wickedness in the childrens’ world all through the novel) Ralph escapes form being murdered at the hands of the savages, and a ship, seeing the big fire on the island –as the island is set on fire out of savage frenzy to kill Ralph, arrives at the island to rescue the boys. Wit the adult world –the world of rules, norms- intersecting with their microcosm, we witness the shattering of the illusionary world into pieces, with the social selves again coming into light and the real selves delving into the depths of man’s soul, waiting for another oppurtuny to arise again. And what we have at the very end is all crying boys ,who just a short while ago were ready to coldbloodedly kill the beast, cut his throat and spill his blood.

However, now everything will be as smooth as it was before? The answer to this question should not be that difficult to give, according to Golding, as the officer at the end of the novel looks at “the trim cruiser in the distance” (243), probably being ready to set out to go for war (in this particular case WWII) and definitely not in the name of sense or civilization, but for..

***

Works Cited

Golding, William. LORD OF THE FLIES. Coward-McCann, Inc, New York, 1962.

:D :))

Döndüğümde kimse beni özlememiş olacak zannedersem:P :)

vefali Reyhancim benim:) yalniz şu kalplerin içindekileri okuyamadim. (ama doğru, onları kesin eşine yazmışındır:P)

...8 no'lu grup..

birinci oldu.
:)

parmaklarimizdaki gizli anlam

Bu post, sevgili ablacimin:) gonderdigi mailden alintidir. (oldugu gibi kopyalamanin adini gordugunuz uzere 'alinti'ya cevirdim:P) Cok hosuma gittigi icin sizinle de paylasmak istedim..

Bas parmak anne ve babamizi,
Isaret parmagi kardeslerimizi,
Orta parmak kendimizi,
Dördüncü parmak yani yüzük parmagi esimizi,
Küçük parmak ise çocuklarimizi temsil ediyor..

Peki esimizi, baska bir degisle hayatimizin askini temsil etmesi için neden dördüncü parmak seçilmis?Bunu anlamak için ellerimizi kullanarak bir test yapmamiz gerekiyor. Bu test için ellerinizi asagidaki resimde oldugu gibi birlestirin...

Simdi, ellerimiz bu pozisyondayken uçlari birbirine degen parmaklarimizi sýrasiyla birbirinden ayiracagiz. Iki parmagi birinden ayirirken diger parmaklar birbirinden asla ayrilmayacak..Ayrilan parmaklari tekrar birlestirip sonra siradaki parmaklari birbirinden ayiracagiz. Orta parmak kendimizi simgeledigi için onlari ayirmiyoruz. (durup dururken kendimizle celismenin alemi yok ne de olsa -bu dis sesti:P)

Bu sekilde devam ettiginiz zaman dördüncü parmaklar olan yüzük parmaklarinin birbirinden ayrilmadigini göreceksiniz. Annemiz, babamiz, kardeslerimiz ve çocuklarimizla hayatin belli bir bölümünden sonra ayriliriz ama hayatimizin gerçek askiyla (eger onunla gercekten karsilasmissak -bu da dis sesti) ömrümüzün sonuna kadar beraber kaliriz. Dördüncü parmaklarin ayrilmamasi bunu temsil ediyor ve bu sebeple de yüzük parmagi oluyor.

Hos, degil mi??

(Yalniz bu resimdeki vatandas ne diye yuzugu serce parmagina takmis, konseptle ters dustu bak simdi?:/// :D)

anı yakalamak..

Size de bazen oluyordur eminim, ortada elle tutulur bir neden yokken melankolik hissedersiniz kendinizi, hatta şöyle bir şey neden olsa da rahatlayana kadar adamakıllı ağlasam diye içinizden geçirirsiniz: geçip giden geçmişe, henüz gelmeyen geleceğe, o anki anınıza, aldığınız kararlara, alamadığınız kararlara..o moda girdikten sonra neden çok anlayacağınız:) hele bir de içinizi dökecek, aslında pek de var olmayan moral bozukluğu nedenlerinizi anlatacak ve bunların hiçbirinin üzülmenize değmeyeceğini söyleyecek sevdikleriniz de yanınızda yoksa:( :)

Bir-iki gündür nedense bu moddaydım, beni bilirsiniz, moralimi bozmakta biraz (!) başarılıyımdır:) Ama aynı zamanda yine bu tür zamanlarda insan bir kez daha sahip olduklarının kendisi için ne kadar değerli olduğunu anlar. Tam da ihtiyacınız olan anda ailenizden, sevdiklerinizden gelen bir hal-hatır mesajı, telefonun ucunda duyduğunuz tanıdık bir 'alo', ufacık bir hediye..:) Bize hayatın ne kadar yaşamaya değer, o anımızın bir daha geri gelmeyecek kadar değerli ve sahip olduklarımızdan dolayı ne kadar şanslı olduğumuzu hatırlatan küçük mucizeler:)
:) Şükrediyorum, çünkü benim de mucizelerim var:) onları size söyleyemem, büyüsü bozulur:P ama aşağıda bir tanesi var, buradaki amerikalı Channing adindaki bir arkadaşımın bugün bana verdiği hediyesi:)

artik daha yakiniz:)

Dun (11 Mart Pazar gunu) burada yaz saati uygulamasina gectik. Dolayisiyla dun oglen 1 de uyanmis oldum:P Turkiye'de daha yaz saatine gecilmemis, bu demek oluyor ki, artik aramizda 8 degil, 7 saat var:) artik daha yakiniz yani:D aslinda siz bu bahar yaz saatine degil de kis saatine gecseniz, aramizda 6 saat fark olurdu, simdi soyleyin, hos olmaz miydi??:D

Bu uygulamanin tarihi ile ilgili kucuk bir dipnot da duseyim yeri gelmisken: yaz saati uygulamasi (daylight saving time) ilk 1784'te Benjamin Franklin tarafindan, bugunku kullandigimiz anlaminda olmasa da, erken kalkin, calisacak ve dolayisiyla para kazanacak daha cok 'gun isiginiz' olsun, anlaminda kullanilmis. Kendisi bu konuyla ilgili bi ozdeyis de deyivermis hatta ve hatta:P : "Early to bed and early to rise / Makes a man healthy, wealthy, and wise." (Erken yat, erken kalk / Saglikli, zengin ve bilge kal.) -orijinalinde oldugu gibi kafiyeyi tutturmak icin, motomot cevrilmemistir:P

Bugunku kullandigimiz anlamindaki yaz saati uygulamasini (DST) ise 1905'te William Willett kullanmis. Golf oynamaya pek bir duskun olan William amca da oynama suresini uzatabilmek adina bu uygulamayi gundeme getirmis. Bu uygulamayi ilk kez resmi olarak kullanan ise I.Dunya Savasi sirasinda Almanya olmus. (!) O da kazanacagindan emindi ya, gun icinde daha cok savasayim, daha kisa surede zafer kazanayim, tarih sayfalarinda sanim yurusun dedi herhalde:)

kadınlar gününüz kutlu olsun:)

8 mart Dünya Kadınlar gününüz kutlu olsun (sitemden zannedersem sadece bayanlar haberdar olduğu için bunu rahatlıkla söyleyebilirim zannedersem:P)

Bugün okulda Japonların japon kaligrafi workshopu vardı. Japonların Nisan ayındaki geleneksel Sakura (kiraz ağacı) festivali yaklaştığı için bu aralar kendi geleneklerine ait aktivite ve programları oluyor. Bugün de meraklılarına japon kaligrafisini gösterdiler. Özel bir fırça ve mürekkeple yazıyorlar. Çok zevkliydi:) Aslında hat yazıyormuş gibi hissettim kendimi:) hep yapmak istemisimdir zaten hattı. Zaten denedim de aslında. Arapça harflerle ismimi yazmıştım, çok beğendiler, kendi adlarını da Arapça yazmamı istediler:D Yani karşılıklı bir kaligrafi eğitimi oldu anlayacağınız:)

Türkçesi: "Hayat güzeldir" En soldaki de benim ismim;)

Bunun dışında bugün güzel bir gündü:) çünkü bu sefer "kalktım, sana kek YAPTIM" diyebiliyorum:D Hatırlarsanız, bir önceki tecrübemde son fiil birazcık (!) farklıydı:P Ayrıca burada yoğurtlu-soslu kızartmalarım baya ünlendi:D ilk seferinde domates soslu-yoğurtlu patlıcan ve patates kızartması yapmıştım. Gelen istekler üzerine:P bugün de patatesli versiyonunu yaptım.

Şimdilik bu kadar.. Kendinize iyi bakın:)

8 no'lu grup

Yok, bu bir film adı değil tabii ki:) Management (Yönetim) dersinde birlikte sunum yaptığımız grubumun adı:) Bu derstte adından da anlaşılacağı üzere bir organizasyonun, firmanın nasıl idare edilmesi gerektiğini öğreniyoruz. Yapmamız gerekenler arasında bir de grup prezentasyonu vardı. Toplamda 8 grup var sınıfta ve ben 8. grubun üyesiyim. Grupta ikisi Amerikalı biri Japon üç çocuk daha var. Sunum konumuz Amerika'da çok yaygın bir yaz kampı organizasyonu olan YMCA adlı kuruluşun Central City şehrindeki şubesinin sıfırdan organizasyonunu oluşturmaktı. Sunumu yapanlar da bu şubenin İdare Meclisi üyeleri oluyor yani:P İdare Meclisi üyeleri olarak bize bırakılan geniş bir arazi, üzerinde birkaç bina, belli miktarda büyük ve küçük baş hayvan ve bir takım materyallerden yararlanarak misyonundan, aktivitelerine, bütçeden işe alımlara kadar komple bir organizasyon oluşturmamız istendi. Sunumumuzu da aslında sınıfa değil, organizasyonumuza yatırım yapmalarına ikna etmeye çalışacağımız olası yatırımcılara yapıyor olduk:)

Allahtan grup arkadaşlarımdan memnundum:) Herkes üzerine düşeni yaptı diyebilirim. Sunumda kullandığımız Powerpointi ben hazırladım, onu da siteme koyacaktım, ama PP dosya nasıl ekleniyor onu henuz keşfedemedim:P Senin hazırladığın bütçelerin eline kesinlikle su dökemese de Havva Abla:P yine de oldukça ayrıntılı hoş da bir bütçemiz vardı. Geçen hafta Cuma günü de kurada bizim grup çıktı. Sunuma özel Drew adındaki arkadaşın hazırlattığı Central City YMCA Camp logolu t-shirtlerimizle yaptık sunumu:) (grantuvalet giyinsek de fena olmazdı hani:P) Bence gayet başarılı bir sunumdu:) Ama kazanan henuz belli değil, size sonucu haber veririm ilerleyen günlerde inş.

Hoşçakalın..:D

Ay bu videoyu izleyince koptum:) Burhani izlemeyi ozlemisim:D Belki izlemissinizdir ama buyrun bir kere daha gulun:DDD

sergime eklediklerim..

Yurtta benim kaldığım ikinci katta bir Türk daha kalıyor. Burada hazırlık öğrencisi, 19 yaşında olması gerekiyor. Bana abla diyor:) tatlı, içten bir kız. Geçen gün odamda duvardaki karakalem resimlerimi görmüştü, ona boyalarımı alınca boya da çalışacağımı söylemiştim. Ertesi gün kapım çalındı, bir baktım, elinde küçük bir yağlı boya seti ile gelmiş:D

"ziller kimin için çalıyor?"

Hemingway "Çanlar kimin için çalıyor" demiş, ben bu sabah "bu ziller kimin için çalıyor?!!?" diye uyandım (uyandırıldım:P) Yurtta zaman zaman burada çalışanların birbirleriyle iletişimleri için zil çalıyorlar. İlk zamanlar çaldığı zaman bu durumu bilmediğimden kapı çalıyor zannedip, kapıyı açıyor, kimseyi halilen bulamıyordum. (zaten kapının zili de yok aslına bakarsanız:P) Ama bu sabah aralıksız iki dakika falan çalınca "temizlik elemanları niye çağrıldıkları yere gitmiyorlar yahu?" diye söylenmeyi bırakıp, farklı bir durum olduğunu uyku sersemi de olsam anlayabildim:P Meğerse tornado sireniymiş..Burada dün hava çok güzeldi, ama bugunun yağmurlu olacağını söylüyorlardı, nitekim şimdi hava nispeten açsa da sabahtan baya gokgurultulu yağmur yağıyordu. Sirenin nedeni de buraya komşu eyaletlerde tornadonun olmasıymış, ilk Missouri'yi vurmuş kasırga, maddi hasar varmış. Yetkililer de tornado yan eyaletlere doğru ilerleyebilir diye tedbir alınmasını istemiş. Bu yüzden sabah sireni duyunca ve ne olduğunu anlayınca iki kat aşağıya mutfağa indik, orada toplaştık:) zaten uykudan yeni kalkmışım, lenslerim de gözümde değil, ne olup ne bitiyor pek anlayamadım:) ama daha sonra odalarımıza geri döndük. Herhangi bir şey olursa tekrar sireni çalacaklarını söylediler. Şimdi de hava nispeten açıyor. Korkulacak bir şey yok yani Allahın izniyle. Bugün dersler de iptal halilen:) öğrenci milleti işte naparsınız, işin ucu okula dokununca mutlu olur:P (şimdi aklıma ömüşümün servisin gelmesine 5 dk. kala sabah pencereden bakarken, okulun tatil olması umuduyla, bu kar da niye yağmıyor ya, demesini hatırladım:D)

havalar nasıl olursa olsun, sizin gününüz güzel olsun;)

iyi ki doğdun havva ablaaa:D

İnş. yeni yaşın sana yüreğinden geçen tüm güzellikleri hayırlısıyla getirir. (anladın sen:P) Öyle bir günde doğmuşun ki mesleğin daha doğduğun gün belliymiş yani:) bu vesileyle senin nezdinde tüm mali işlerdeki arkadaşların da muhasebeciler gününü kutluyorum efendim:)

bu sözüm diğerlerine: ben anlamam dogumgününden fotoğraf istiyorum, havva ablacıımın o şıklığı ile fotoğrafını çekmeyi unutmadınız herhalde?!! di mi??:P

tekrar mutlu yıllar... bu resimdeki gibi hep gül..(tabii yüzüne güneş gelmediği zamanlarda da :P)