Bugun gercekten cok mutlu oldum:)) Bir grup uluslararasi ogrenciyle birlikte kendi kulturlerimizi Amerikali yumurcaklara tanitmak uzere Florence'taki bir anaokuluna gittik. Gectigimiz gun, hem MBA Club'tan hem de programdan arkadasim Vineeth (Hindistan) bu geziden bahsedip, ulkeni temsilen gelir misin deyince de cok mutlu olmustum, ama bu kadar eglenceli gececegini tahmin etmemistim ne yalan soyleyim:) Simdi, ablamin neden anaokulunda ve ilkokul 1-2'de ogretmenlik yapmayi tercih ettigini daha iyi anliyorum:)
Toplamda 3 sinifa girdik..Her birinden ayri zevk aldim. Dikkatimi ceken; cocuklar hem cok ilgili, merakli hem de cok disa donukler..Sorunuz var mi dedigimiz zaman butun parmaklar havaya kalkiyordu. Turkiye'nin disinda Hindistan, Japonya ve Nepal'in de sunumu yapildi. Giderken bir paket de cikolata goturmustum yanimda:)
Sorulara gelince; neden basortu taktigimdan, yasima (bu arada yasimi soyleyince cok sasirdilar:)) onlarin gozunde de kucuk gosteriyormusum.. e, guzel:P), komsularimizdan bahsederken Irak'ta nelerin oldugundan, ne tur evlerde oturdugumuza ve alfabemizdeki harflere kadar cok cesitli sorular sordular afacanlar..Ayrica cok ilginc, bir sinifta ressam olup olmadigimi sordular:P :) Oysa herhangi bir sey cizmisligim de yoktu. Ressama benziyormusum:D
Ikinci siniftan cikarken, cocuklardan bir tanesi yanima gelip asagida cizdigi minik resmi elime tutusturdu:) Ya, cok mutlu oldum:DD cuzdanimda sakliyorum simdi..Ablama da ogrencileri verirdi resimler, mektuplar falan..Onlara bakarken de cok mutlu oluyordum, ama bizzat bana verilmesi ayri hosuma gitti:)
Siniftaki ogretmenlerden bir tanesi, ne okudugumu sordu. Iyi bir ogretmen olur, degil mi cocuklar?, dedi sonra da..Bu kadar laftan sonra ogretmen olursam sasmayin:O :):)
Simdi degil ama ilerde belki ...Hic belli olmaz:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder