anı yakalamak..

Size de bazen oluyordur eminim, ortada elle tutulur bir neden yokken melankolik hissedersiniz kendinizi, hatta şöyle bir şey neden olsa da rahatlayana kadar adamakıllı ağlasam diye içinizden geçirirsiniz: geçip giden geçmişe, henüz gelmeyen geleceğe, o anki anınıza, aldığınız kararlara, alamadığınız kararlara..o moda girdikten sonra neden çok anlayacağınız:) hele bir de içinizi dökecek, aslında pek de var olmayan moral bozukluğu nedenlerinizi anlatacak ve bunların hiçbirinin üzülmenize değmeyeceğini söyleyecek sevdikleriniz de yanınızda yoksa:( :)

Bir-iki gündür nedense bu moddaydım, beni bilirsiniz, moralimi bozmakta biraz (!) başarılıyımdır:) Ama aynı zamanda yine bu tür zamanlarda insan bir kez daha sahip olduklarının kendisi için ne kadar değerli olduğunu anlar. Tam da ihtiyacınız olan anda ailenizden, sevdiklerinizden gelen bir hal-hatır mesajı, telefonun ucunda duyduğunuz tanıdık bir 'alo', ufacık bir hediye..:) Bize hayatın ne kadar yaşamaya değer, o anımızın bir daha geri gelmeyecek kadar değerli ve sahip olduklarımızdan dolayı ne kadar şanslı olduğumuzu hatırlatan küçük mucizeler:)
:) Şükrediyorum, çünkü benim de mucizelerim var:) onları size söyleyemem, büyüsü bozulur:P ama aşağıda bir tanesi var, buradaki amerikalı Channing adindaki bir arkadaşımın bugün bana verdiği hediyesi:)